Deze tekst, “Yes,yes,yes het kan doorgaan, Marie-Louise”, stond in de mail, die ik openende om 11.11u van het Programma 365 dagen succesvol. Ik had meteen zoiets van hoe is dat mogelijk, dat ik dit Nu op dit moment ontvang…

Hoe kom ik uit mijn hoofd, dat is wat ik deze week vaker gedacht heb, haha, dat schiet lekker op, niet dus. Toch blijf ik er dan vaak onbewust bewust mee bezig. Herken je dat? Hoe kom ik uit mijn hoofd en dan naar mijn hart…

Ik was deze week alleen thuis, wat ik heerlijk kan vinden, maar meestal komt er dan ook van alles bij me los. De heftigheid van de 1e weken na de operatie was weg en ik voelde dat er ruimte kwam voor bezinning maar ook van angst…

Deze week is voor mij in rust geweest. Na de operatie werd er niets anders aan me gevraagd om heel goed bij mezelf te blijven. De uitdaging lag in goed luisteren naar mijn lichaam en mentaal…

Ik had mijn wil erop gezet om vandaag naar Spanje te vertrekken, omdat ik zo verlang naar mijn mooie plek in de Spaanse Pyreneeën. Maar het is anders gegaan ik ben nog gewoon thuis. Ik zal een stukje van mezelf vertellen…

Daar ben ik weer, vorige week even niets van me laten horen. Ik was vorige week 4 dagen ondergedompeld in mijn opleiding bij een Sjamaan. Een opleiding van 3 jaar, 4x per jaar 4 dagen. Deze man noemt het overigens geen opleiding maar een her-inneren van wie we in oorsprong zijn. Van hem leer ik o.a. om geen mind te hebben, maar synchroon te zijn met dat wat is…

Afgelopen week was er voor mij veel invloed van de Volle maan verduisterd. Ik had er veel "weet' van. Migraine...grrr en struggeling met wat is nu nieuw en wat is nu oud?Het mooie is dan, dat het leven van alledag je laat zien waar je staat. Voor mij was daar afgelopen vrijdag een mooie afspiegeling van…

Deze zin hoorde ik vanochtend vroeg op de radio. Bij het radio programma Vroege Vogels vertelde een bioloog hoe hij betrokken was geweest bij een project, waarin een stuk onontgonnen land aan de natuur gegeven werd. Gepassioneerd en vol verwondering vertelde hij over de natuur. De interviewer vroeg of er ook teleurstellingen geweest waren. Waarop de bioloog zei…

Deze week heb ik als verdiepend ervaren. Ik vroeg me vaker af, wat wel en niet te doen. Wat te doen met me vrij willen voelen en wat te doen met dingen af maken en door te bouwen? Het is dan zo dat ik in eerste instantie in mijn hoofd ga en de situatie probeer te analyseren. Slim te zijn. Wat is wel en niet goed en waarom dan?…

Hoe zie jij de wereld.....
deze vraag heeft me afgelopen week wel bezig gehouden. Hoe zie ik de wereld, letterlijk of figuurlijk? Volgens mij is het er beide op hetzelfde moment. Graag deel ik dit met jullie door het volgende voorbeeld…

Maar als ik dan in plaats van het woord ik wil het woord ik verlang neerzet, val ik stil. Ja, waar verlang is naar? Ik adem dan diep in en uit, word zelfs een beetje ongemakkelijk en slik van alles weg. Ja waar verlang ik nu zo naar?…

Ik heb al vaker gehoord en gelezen dat mijn gedachte mijn werkelijkheid creëren. En dat vind ik nog al wát ,als ik eerlijk ben en het houdt me bezig. Hoe dan, denk ik dan?…

Laat ik je het volgende verhaal vertellen. Ongeveer 4 jaar geleden ben ik 6 dagen in de natuur bij de Sami bevolking mogen zijn. Ik wist voorheen niet wie de Sami bevolking was. Maar het is in oorsprong een nomadisch volk dat met hun rendieren in Lapland woont. Via iemand uit Nederland mochten we 6 dagen bij ze zijn en zo een stuk van hun cultuur en wijsheid leren. En 1 van hun wijsheden is het volgende…

Het zet je weer aan het denken… Deze slotzin ontving ik van een jonge vrouw, die ik vragen gesteld heb, hoe ze tegen het leven aankijkt en wat ermee te doen. Ik leg jullie graag de context uit…

Jeetje ik durf het op te schrijven. Ik ben groots en ik laat het staan ook!. Help, alles in mij roept, hallo Marie-Louise is dat niet een beetje overdreven. Kan het niet wat minder. En is dat wel echt zo? Hm mmm, ja dat denk ik we, althans, vind je niet? En daar ga ik weer, ik maak me weer kleiner en verstop me weer en zorg dat ik onzichtbaar word. Maar voor wie en wat?…

Daar ben ik weer. Terug van weggeweest. En waar ben ik dan geweest? Ik heb een hele reis gemaakt. Nu kun je eventueel wel denken, hoe kan dat nou? We moeten toch thuis blijven. Nou in zekere zin ben ik dat ook geweest…

Ik ben afgelopen week voor mijn werk veel in de natuur geweest. Wat een geluk, ik kan niet anders zeggen. Ik ben zo blij dat ik 3 jaar geleden, de stap heb gemaakt om mijn praktijk voor Fysiotherapie los te laten, om nog meer mijn hart te kunnen volgen. De natuur leert mij zoveel. Ook realiseerde ik me afgelopen week,dat ik geen natuurcoach ben, maar dat de natuur mij coacht. Ik vond het nogal een realisatie eerlijk gezegd, maar goed dat even terzijde, hoewel?

Dit is wat ik afgelopen maand als geen ander ervaren heb. Door alles wat er speelt op het moment in de wereld worden wij stilgezet, als mens, en de natuur komt juist tot leven. Ik vind dat bizar om te zien en ervaren en tevens ook heel fascinerend om naar te kijken. Het doet heel veel met me en met name in positieve zin.

De hele maand februari is het stormachtig geweest. De ene storm na de andere storm diende zich aan. Allemaal met een naam, omdat het dan meer betekenis zou krijgen. Dan kan je je ermee identificeren. Hé, vraag ik me dan af, wil ik dat wel? Waarom zou ik dat doen en wat brengt het me dan?