Ik wil.... of ik verlang.....

Ik wil ….

Afgelopen dagen ben ik aan het stoeien geweest met mijzelf. Ik voelde een onrust en onvrede in me die me onrustig maakte en zelfs verdrietig. Ik wil heel graag dat mijn werk verder uitgroeit, ik wil heel graag in contact zijn met mensen die me inspireren, ik wil op een terras kunnen zitten, ik wil naar mijn caravan in Spanje en ik wil naar mijn dochter in Bali die ik al meer dan een jaar niet gezien heb. En oh ja, ik wil ook nog een nieuwe broek en evt. een andere auto. Zo dat is wat ik allemaal wil!!!

Ik verlang......

Maar als ik dan in plaats van het woord ik wil het woord ik verlang neerzet, val ik stil. Ja, waar verlang is naar? Ik adem dan diep in en uit, word zelfs een beetje ongemakkelijk en slik van alles weg. Ja waar verlang ik nu zo naar? Ik verlang naar verbinding, naar connectie, naar mensen die mij begrijpen en voelen en die ik ook voel. Waar ik me veilig bij voel. Waar ik mijn kennis mee kan delen en zij weer hun kennis. Ik verlang naar ruimte, bewegingsvrijheid. Ik verlang naar het avontuur, naar de prachtige bergen in Spanje waar ik me zo mee verbonden voel. Waar mijn nieuwe huisje staat, de caravan, waar ik niet zoveel meer nodig heb. De rust, de warmte, de rivier. En ja het kopje koffie op het terras omdat daar ook mensen zijn die aan het genieten zijn. En ik verlang naar mijn dochter, om haar weer in mijn armen te kunnen sluiten, te kunnen voelen en knuffelen, te kunnen ruiken. Wat verlang ik daar naar, de tranen rollen over mijn wangen. Dat is wat ik voel, dit is wat mijn hart een huppeltje doet laten maken, hier ga ik van stralen.

Misschien is dit wel van het hoofd naar het hart gaan, wie weet….

Dank je wel dat ik nu voel dat als ik het woord ik wil omzet in het woord ik verlang het me zoveel zachtheid geeft.

Lieve groet,

Marie-Louise van der Zwaag
Shaman Dayzah