Is Sjamaan een roep of beroep?

Vijf jaar geleden heb ik mijn fysiotherapie praktijk verkocht om mijn roeping als sjamaan te kunnen volgen en ontdekken.

Wat is die roep, waarom voel je wat je voelt en hoe weet je wie je bent en wat je hier op aarde komt doen?

---

Deze week zat ik rustig in een cafeetje in Ainsa, een klein, onbekend plaatstje midden in de Spaanse Pyreneeën.

Op deze plek midden in de natuur voel ik me helemaal thuis. Sinds 3 jaar heb ik hier een vaste staanplaats op een camping en leef ik hier ongeveer 4 maanden per jaar in mijn caravan.

De eenvoud die ik hier ervaar, de prachtige natuur om me heen, de zon die schijnt, geeft me allemaal een gevoel van innerlijke rust. Dit is waar het leven voor mij om draait.

Maar ook hier, waar ik me helemaal op mijn plek voel, is er altijd een stem in mijn hoofd die zegt, Je moet harder werken. Het leven kan niet zo gemakkelijk zijn.

Dus toen ik hier zo rustig zat met een bakje koffie voor me, dacht ik ineens, is sjamaan eigenlijk een beroep of een roep?

Mijn vader zei altijd tegen mij: jij, als vrouw, moet een beroep hebben, zodat mensen weten wie je bent en wat je kunt.  Zodat je zelfstandig een leven kan opbouwen. Daarmee laat je zien dat je van waarde bent.

Als fysiotherapeute had ik een duidelijk  beroep en wisten mensen wie ik was en wat ik waard ben. Maar als sjamaan, ja, wat ben je dan? Het is niet een officieel vak, dus kan je dan zeggen dat het een beroep is?

Ik weet het niet…

Mijn grootste droom is hier op deze prachtige plek, midden de natuur, mensen als Sjamaan te begeleiden. Om je weer in contact te brengen met de natuur. Met je natuur. Uit het hoofd, naar het hart en in het lichaam. Terug naar het voelen en ervaren. Dit is de essentie van het sjamanisme.

Misschien wel het voelen van hun roeping en of ze dan in het beroep blijven waar ze nu in zitten…geen idee?