Wanneer weet je of het goede moment daar is?

Ik ben afgelopen week voor mijn werk veel in de natuur geweest. Wat een geluk, ik kan niet anders zeggen. Ik ben zo blij dat ik 3 jaar geleden, de stap heb gemaakt om mijn praktijk voor Fysiotherapie los te laten, om nog meer mijn hart te kunnen volgen. De natuur leert mij zoveel. Ook realiseerde ik me afgelopen week,dat ik geen natuurcoach ben, maar dat de natuur mij coacht. Ik vond het nogal een realisatie eerlijk gezegd, maar goed dat even terzijde, hoewel?

Waar ik me vooral over verwonderd heb deze week, is hoe de natuur in mijn beleving, vol aan het nieuwe leven begint. Vanuit een diepe rust en stilte, laat het zich steeds meer zien. Diep in het gras, omringt nog door de ochtendvorst, laat zich het eerste bloemetje al zien. De vogels laten zich horen en er zoemt al af en toe een bij voorbij. Ik keek ernaar, hoe mooi dit natuurverschijnsel is en toen ineens, vroeg ik me af, hoe kan de natuur nu weten dat dit, hét goede moment is? En hop, daar schoot ik in mijn hoofd. Hoe kan dat? Ik voelde ineens een stuk paniek ontstaan, ik heb geen idee. En dat stomme plantje kan het ook niet weten, want die weet niet dat het over 2 nachten weer kan gaan vriezen, zelfs wel tot – 4 °C. Want dat heb ik gelezen op mijn app over de weersvoorspellingen, Kijk een week vooruit. Het is voor dat plantje helemaal niet het goede moment, het kan doodvriezen, ook niet slim. Begrijp je nu waar ik dan in mijn hoofd allemaal mee verdwijn? Ik ga uit mijn verwondering en overgave, naar mijn verstandig zijn en goed nadenken, zoiets? Ik heb zeker geleerd, eerst goed na te denken, voordat je iets gaat doen. Anders kan het fout gaan en dan is het helemaal je eigen schuld. Had ik ook maar niet zo eigenwijs moeten zijn. Dat is dan waar ik bij uit kom.

Jeetje, wat een realisatie, ik was echt even helemaal van de wijs. Ik ben gaan zitten, in het zonnetje, in de rust en stilte van de natuur. Naar overgave en het even niet weten. En toen kwam ik weer tot rust, bij mezelf en realiseerde ik me dat het voor mij om vertrouwen gaat. Vertrouwen dat het goed is zo als het is. En dat ik inderdaad beslissingen kan nemen die ik zo voel, zonder precies te weten waarom ik het doe. En van daaruit mag zien wat het me dan brengt. En toen…toen zag ik dat krachtige kleine bloemetje weer die hier volgens mij ook voor gegaan is. Helemaal zeker weten doe ik dat natuurlijk niet, maar het voelt voor mij helemaal goed zo. En voor jou?

Veel liefs van de natuur en mij,

Marie-Louise van der Zwaag
Shaman Dayzah