Mijn geheugen zit vol

‘Mijn geheugen zit vol’, deze opmerking kreeg ik laatst van een jonge vrouw te horen. En daarna zei ze, ‘..en als het vol zit dan moet ik maar weer even kijken wat ik er allemaal voor onzin op het staan en wat ik er dus af moet gooien. Maar ja, daar moet ik dan wel de tijd voor hebben.’

Ze had het over haar mobiel en dat ze geen tijd had om alles bij te houden.

Ik vond het bizar wat ik hoorde, maar kon er op dat moment niets van zeggen. Het heeft me een paar dagen bezig gehouden, elke keer hoorde ik de zin, mijn geheugen zit vol. Jeetje je geheugen zit vol, daar heb ik ook last van, maar dan zijn het bij mij al mijn gedachtes die ik heb. Gek word ik ervan, het houdt je letterlijk en figuurlijk bezig zonder dat je er iets mee opschiet. Ja, je bent druk, in je hoofd, maar in de realiteit komt er dan niets uit mijn handen. Ik draai alleen maar om mijn eigen gedachte heen, met het gevolg dat ik verdrietig word en gefrustreerd. Ik wil vooruit, iets doen, maar hoe meer ik forceer, hoe grotere puinhoop het wordt in mijn hoofd en de onrust en stress slaat vast in mijn lichaam. Ik ‘zie’ het mezelf doen, maar waar is dan de uitgang?

“Mijn geheugen is vol en dus moet ik even kijken wat er voor onzin opstaat en ik weg moet gooien” dat is de volgende zin die me bezig houdt. Ik moet kijken wat er voor onzin opstaat, ja wat voor onzin is er in mijn hoofd. Jeetje best wel veel, ik heb van alles bedacht. Ik ben eenzaam, zie niemand meer, geen werk, alleen met mezelf, ik heb alles losgelaten voor een nieuwe start. Hee dat is bizar, ik heb alles losgelaten, mijn drukke praktijk, mijn relatie die niet meer liep en toch heb ik nog een druk hoofd. Dat is vreemd, geen stress meer van mijn werk en de zorgen om mijn personeel. Geen drukke reistijden meer, alle tijd op mijn dingen te kunnen doen, een nieuwe relatie en nog heb ik een druk hoofd en vol ik me eenzaam en gefrustreerd omdat het nieuwe zich niet laat zien.

Waar zit nu de cru? Waar zit nu die angel?

Dat is nu de vraag waar ik bij uitkom. Het moet dus ergens bij mezelf zijn en niet buiten me. Shit, ik heb al zoveel verwerkt en opgeruimd, maar blijkbaar nog niet genoeg. En het is herfst, wat loslaten symboliseert, met als doel dat het nieuwe zich kan ontwikkelen. Dat zit nog ergens verborgen, of moet ik zeggen, het is er al, alleen kan het nog niet naar buiten komen en zich te laten zien, omdat het te koud wordt en er niet voldoende voedsel, licht en warmte is om tot leven te laten komen en te kunnen groeien. Dus moet ik vertrouwen hebben dat het al ergens “staat”, maar dat het nu nog niet de tijd is om het er te laten zijn. Daar komt mijn ongeduld de bocht om kijken en het niet hebben van vertrouwen dat het nieuwe zich echt laat zien als de tijd daar is.

Dus zit er niets anders op, dan het te accepteren en binnen mezelf het ver-trouw-en te hebben en het geloof dat er hard aan gewerkt wordt om het te laten zien.

Daarom voor nu, ontwikkel je vertrouwen en ga spelen met de dingen die je wel kan doen en je plezier geven.

Geduld Marie-Louise, geduld.

Hoor de zin,

Mijn geheugen zit vol en als het vol zit dan moet ik maar weer even kijken wat ik er allemaal voor onzin op het staat en wat ik er dus af moet gooien. Maar ja daar moet ik dan wel de tijd voor hebben.

“ Maar ja, daar moet ik dan wel….de tijd….. voor hebben”

De tijd,………….