Geitenwollen sokken

Geitenwollen sokken

Ik kan je vertellen dat ik hier echt geen geitenwollen sokken hoef te dragen, veel te warm. Ik loop hier al die tijd al op mijn slippertjes.

Maar goed, eigenlijk moet ik de zin afmaken: "Aan dat geiten wollen sokken gedoe ga ik niet doen. No way, veel te zweverig, ik blijf met mijn voeten op de grond."

Dit krijg ik vaak te horen als mensen met mij in contact zijn. Zo ook deze vriend die ik hier ontmoetten in Spanje. Hij had gehoord dat ik op mijn plek in de Pyreneeën was. Ik had hem al vaker zeer enthousiast over deze plek verteld (zoals ik dat kan haha) en nu had hij alsnog besloten om te komen, na al dat barre weer in Nederland.

We liepen samen al druk pratend naar de rivier en hij vertelde mij dat hij veel te veel dingen aan zijn hoofd heeft en eigenlijk niet weet welke keuzes hij moet maken. En klik, dan ga ik aan. "Oké", zei ik, "dat is vervelend". "Ja zeker, het maakt me onzeker.", zei hij.

We waren ondertussen bij een heel veld van keien en stenen aangekomen. Dat veld moet je oversteken om bij de rivier te komen. Ik liet hem gaan. Het enige wat ik zei was, "daar is de rivier en we moeten dus over deze keien heen." En voor ik het wist liep hij al weer kletsend weg.

"Wacht", zei ik, "als je nu als een kip zonder kop hier over die rotsen gaat lopen, komt het niet goed. Je moet nu bewust kijken en beslissen hoe je gaat lopen om bij de rivier uit te komen. En dat is ook wat je moet doen als je het te druk hebt en keuzes moet maken, of niet dan?" Hij keek me ongelofelijk aan en zei, "Ja daar heb je gelijk in. Jeetje Marie-Louise wat ben je nu duidelijk!"

"Dank je, hier is dus niets geitenwollen-sokkerigs aan?" Hij lachte…..

Hartelijke groet,

Marie-Louise