Eerst Zien Dan Geloven

Ik ben een boek aan het luisteren (ideaal voor mij want lezen is wel een dingetje) van Tijn Touber. Het boek heet Timebender en er zit een uitspraak in waar ik deze week veel over na heb moeten denken:

"Eerst zien en dan geloven of eerst geloven en dan zien?"

Eerst Zien Dan Geloven
Deze uitspraak ken ik als geen ander vanuit mijn opvoeding. Mijn vader is een heel nuchter persoon, geen emoties want die leiden je af. Dat is wat ik vaak te horen kreeg.

Als kind (en nu nog steeds maar niet doorvertellen) had ik veel fantasie en zag ik overal mogelijkheden en avontuur in. Als ik weer eens iets bedacht en dat vol enthousiasme aan mijn ouders kwam vertellen, keken ze me vaak vol ongeloof aan. Zo van, wat heeft ze nu weer bedacht.

Het was niet zo dat ze me tegen hielden van al mijn wilde plannen, maar de toon die ze uitstraalde was vaak: laat het dan maar eerst zien, dan geloven we het pas.

Ik werd daar zeer fanatiek van en wat er ook zou gebeuren, ik zou bewijzen dat ik het kon.

Zo ontwikkelde ik een enorme bewijsdrang die ik op mijn zestigste nog tegenkom. Ook nu ik dit artikel schrijf, voel ik de drang om me te bewijzen en zo goed mogelijk duidelijk te maken wat ik voor me zie.

Goed, ik stap er even uit, bakkie koffie nemen. Ik kom zo terug.

Zo ik ben weer terug, waar was ik gebleven. Oh ja, bij mijn bewijsdrang. Je zou kunnen zeggen dat het goed van mijn ouders was om dit fanatisme in me los te maken. Op deze drang en kracht heb ik immers een succesvolle praktijk voor Fysiotherapie opgericht.

Maar het altijd hard moeten werken, targets halen en kunnen aantonen dat het kan wat je zegt, heeft ook een downside. Namelijk dat je erg streng wordt voor jezelf en ook veel ideeën laat varen als je niet snel genoeg kunt laten zien dat het werkt.

En weg is het mooie plan terwijl je je weer met een verslagen koppie aansluit bij de massa. Zo raak je je uniekheid kwijt, dát wat juist gevraagd wordt in deze tijd om te laten zien.

Maar wat als we het omdraaien?

Eerst Geloven Dan Zien
Wat als we eerst iets mogen bedenken en dan pas ons af gaan vragen hoe we dit zouden kunnen realiseren? Wat als we al in een ander kunnen geloven zonder dat die persoon het eerst moet laten zien?

In mijn ogen nodigt dit veel meer uit tot creatief en vernieuwend denken. Zo kun je aan een ander vragen: hoe zie jij het? En hoe zouden we dat kunnen gaan doen? Wat zijn de mogelijkheden? Wat kunnen we creeëren?

Hier word ik pas echt blij van, alsof we mogen gaan spelen en ontdekken en vanuit daar zien wat er ontstaat. Leren door vallen en opstaan, leren door te ervaren zonder te moeten bewijzen dat het kan.

Zoals Tijn Touber aangeeft: word je bewust van je geconditioneerde geest. Als je bewust bent van je manier van denken en doen kun je zelf kiezen of je het 'programma' wilt herschrijven. Dan kun je jezelf de vrijheid geven om eerst te geloven.

Hoe zie jij dat Aleid?

Ik hoor het graag van je.

Krachtige groet,

Marie-Louise